Came home from sunny Boracay. And all the while I kept thinking about when to come back. Ayaw ko nang umalis sa Boracay. Sana may Leo Burnett Bora. Kung wala, sa totoo lang, pwede na kong mabuhay sa pagw-waitress dun. Tas titira ko sa fan room. O kaya, ...pwede kong magtayo ng mini-Recto stall. Magbebenta ko ng term papers sa mga bagets na nag-aaral dun na tinatamad magsulat. Mamumuhay ako sa chori burger. Pwede rin akong maging bugaw ng paraw o kaya banana boat. O kaya tindera ng aliw. Hindi yung bawal type ha. Yung makikipag-joketime ka lang sa kung sino mang malongkot at kaelangan ng kaosap. Pero malungkot ata magpabayad para sa ganung klaseng serbisyo, so erase erase na lang.
Haaaysarap. Kaso mamimiss ko ang maraming tao sa maynila. Tapos di naman ako makakapamuhay sa tubig-alat at buhangin lang. Pa'no na pag andun ako tas pasukin ang utak ko ng kung ano-ano pang pangarap na di ko naman pwedeng makuha nang walang kapera-pera...in other words, di kayang tustusan ng pagwe-waitress ko. E ano pa bang papangarapin ko kung nasa boracay na ko? Kung araw-araw parang panaginip lang. May makikita kang konting storm clouds, na biglang nawawala at napapalitan ng ibang klaseng sikat ng araw. Tas masaya ka lang. Masaya.
Baka kasi gusto ko lang maging bum. Hrrrmmm....bum. Ang sarap nun o. Hihilata ka sa buhangin, pupunta sa tubig pag naiinitan na. Palutang-lutang. Maglalaro ng mala-polvoron na buhangin sa kamay at paa. Magmumuni-muni tungkol sa kung ano-ano. Babalik sa buhangin pag nilamig nang konti. Pag nagutom kakain ng isaw o chori burger. O kaya chichibog sa smoke. Tatambay pag happy hour sa may del mar; o kaya sa gabi iinom ng strawberry shake. Sasayaw pag may tugtog. Matutulog pag pagod. Nang walang iniisip kung may client meeting ba o deadline bukas. Kung may patutunguhan ba yung ganitong klaseng pamumuhay. Kasi masaya lang, masaya. At alam mong pag tinignan mo ang magic wallet mo, bigla lang itong tinutubuan ng pera. Para bukas, tuloy-tuloy lang ang ligaya.
Sabay kakanta si Bob Marley.
